günahkar

günahkar
is. və sif. <fars.>
1. Müqəssir, təqsirkar. Günahkarı cəzalandırmaq. – Yar yanında günahkaram; Doğru sözüm yalan oldu. A. Ə.. . . Günahkar muzdur özünün bəd əməlindən peşman olub, istiğfar edə-edə yerindən qalxdı. S. M. Q..
2. Dini əxlaq normalarını pozan adam.
3. Səbəbkar; bais. <Bəhlul:> . . Mənə aydın idi ki, anamla ayrılmağın əsil günahkarı atam olub. B. Bayramov.

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • günahkâr — sf., Far. gunāhkār Günah işlemiş (kimse), günahlı …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • günahkâr — (F.) [ رﺎﮑهﺎﻨﮔ ] günah sahibi, suçlu …   Osmanli Türkçesİ sözlüğü

  • günahkar — f. günahı olan; təqsirli, suçlu …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • GÜNAHKÂR — f. Günah işleyen, günahlı …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

  • əsim — ə. günahkar …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • asim — ə. günahkar, təqsirkar ə. ismətli, namuslu …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • müznib — ə. günahkar, müqəssir …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • ASİM — Günahkâr. Günah işleyen …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

  • HARİC — Günahkâr, günah işlemiş. Allahın emrini dinlememiş olan …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

  • MÜZNİB — Günahkâr, suçlu, günah sahibi …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”